ماءالشعیر یا آبجوی غیر-الکلی، نوعی نوشیدنی گازدار غیرالکلی حلال است که از عصارهٔ جوانهٔ جو به‌دست می‌آید. در لغت‌نامه دهخدا ماءالشعیر این‌گونه تعریف شده‌است: آب مقشر مطبوخ جو، داروئی که از مطبوخ جو حاصل کنند و به بیمار دهند، آبی که در آن جو ریزند و جوشانند.

در تمام دنیا از نوعی جو به نام جوی دو ردیفه برای آبجوسازی استفاده می‌شود. جو پس از ورود به کارخانه پاک و تمیز می‌شود. پس از جدا شدن کلیهٔ ناخالصی‌ها به مخازن شست‌وشو و ضدعفونی منتقل می‌شوند، سپس به سالن جوانه‌زنی هدایت شده و پس از پنج روز به کوره فرستاده می‌شوند.

دمای سالن بین ۱۷ تا ۲۰ درجه سانتی‌گراد و رطوبت آن بالای ۷۰ درصد است که این شرایط باعث می‌شود تا جو بین ۹ تا ۱۱ میلی‌متر جوانه زده و به مالت تبدیل شود. بعد از آن مالت به واحد پخت می‌رود و در مخزنی ریخته شده، برای ۳۰ دقیقه خیس خورده، آسیاب شده و در تانک پخت ریخته می‌شود.

مالت را همراه با آب به مدت ۳ ساعت و ۳۰ دقیقه و در دمای ۷۶ درجه سانتی‌گراد می‌پزند. سپس تانک فیلتراسیون منتقل شده و تفاله از آن جدا می‌شود. مایع بدست آمده به تانک جوش منتقل شده و در آنجا عصارهٔ رازک و شکر به آن افزوده می‌شود. رازک ویژگی‌های خاصی به این نوشیدنی می‌دهد. با رسوب پروتئین باعث شفافیت آن می‌شود عطر خاصی به آن می‌بخشد همچنین ته مزه تلخ ماءالشعیر مربوط به رازک است و نیز با خاصیت آنتی‌بیوتیکی که به پایداری ماءالشعیر کمک می‌کند، موجبات ثبات این نوشیدنی را فراهم می‌نماید.