ادویه چاشنی مواد گیاهی استفاده شده به منظور عطر و طعم دهی به مواد غذایی هستند و از برخی از آن‌ها برای مقاصد خوراکی یا دارویی نیز استفاده می‌شود. ادویه در زبان عربی جمع مکسر دواء است و چاشنی معادل فارسی آن می‌باشد. ادویه‌ها همچنین به عنوان ماده نگهدارنده استفاده شده‌اند و برای انسان در بسیاری از زمینه‌های دیگر مفید هستند

هر چند مقدار ادویه ای که در هر وعده با غذا مصرف می کنیم کم است، ولی ادویه جات طعم غذا را متنوع کرده و رنگ فوق العاده ای به غذاها می دهند. ادویه ها و گیاهان معطر علاوه بر این که مقدار کمی ویتامین، املاح  و فیبر به غذا اضافه می کنند، حاوی آنتی اکسیدان هایی هستند که عوامل تخریب کننده سلول ها یعنی رادیکال های آزاد را خنثی کرده و سطح سلامتی را ارتقا می بخشند. ادویه های زیر توسط انجمن ملی سرطان به عنوان مواد ضد سرطان معرفی شده است.

پونه، آویشن، رُزماری یا اَکلیل کوهی، رازیانه، زردچوبه، زیره سیاه، بادیون، گشنیز، زیره سبزو ترخون. با اندازه گیری میزان آنتی اکسیدان ها مشخص شده است که مواد آنتی اکسیدان موجود در پونه حتی از ویتامین ای (یک آنتی اکسیدان قوی) هم برای سلامتی بدن مفیدتر است. بعضی ازانواع مشابه این ادویه جات مثل زیره سبز، زیره سیاه، رازیانه و ترخون حاوی موادی به نام تِرپپن هستند که مانع از رشد تومورها شده و مقدار کلسترول  خون را کاهش می دهند. به  ویژه ترخون خاصیت ضد سرطانی  خوبی دارد.