بیسکویت کرمدار طلایی موزی آناتا / 115 گرمی

(۱۳۱۶ تا ۱۳۴۶ ) یک کارگاه کوچک، خاطرات کودکى من در یک کارگاه کوچک قندریزى در یکى از خیابان‌هاى قدیمى شهر تبریز شکل گرفته است.

پدر من در آن کارگاه، شکر سفید را به قند قالب گیرى شده تبدیل مى ‌کرد و من هیچگاه پیش‌بینى نمى ‌کردم که این کارگاه کوچک به یکى از بزرگترین واحدهاى تولید مواد غذایى خاورمیانه تبدیل خواهد شد. محصول بعدى این کارگاه، یک نوع شیرینی سنتی به نام شکر پنیر بود که طرفداران زیادی در مناطق شمال و شمال غرب ایران داشته و دارد. محصولات ما به سرعت در بازار شناخته شدند و ما به تولید محصولات جدیدتر علاقمند شدیم. (۱۳۴۶ تا ۱۳۵۳ ) اولین گامهاى صنعتى شدن در این سال، ما کارگاه بزرگى را در جاده ائل گلى تبریز خریدارى کردیم و اولین خط اتوماتیک تولید آبنبات و تافى را دایر کردیم. از سال ۱۳۵۱ توسعه چشمگیر این کارگاه آغاز شده و در مدت کوتاهى، تعداد خطوط تولید به چند برابر افزایش یافتند. اکنون ما این امکان را داشتیم که فروشگاهى را هم در یکى از خیابان هاى ‌تبریز دایر کرده و محصولات خود را به فروش برسانیم. (۱۳۵۳ تا ۱۳۶۲ ) تولد گروه صنعتى نجاتى (آناتا) بدنبال استقبال مردم تبریز و شهرهاى مختلف ایران، ما مصمم شدیم که یک کارخانه بزرگ براى تولید انواع شیرینى و شکلات تأسیس کنیم.

بیسکویت کرمدار طلایی موزی آناتا / 115 گرمی

من گروه صنعتى نجاتى را به ثبت رساندم و محل فعلى کارخانه را خریداری کردم. به فاصله یک سال، خط تولید مکانیزه بیسکویت و خط تولید مکانیزه ویفر در این محل نصب و راه اندازى شدند و اولین گروه از تولیدات بیسکویت و ویفر با مارک آناتا به بازار عرضه شدند. در آن زمان، هم کارگاه قندریزى، هم کارگاه آبنبات، تافى و هم کارخانه بیسکویت و ویفر در حال فعاليّت بودند.

ستقبال بی سابقه بازار از مارک آناتا باعث شد که در مدت کوتاهى، شعبه هاى فروش شرکت نیز افتتاح شده و تنها سه سال پس از آغاز تولید مکانیزه بیسکویت و ویفر، صادرات آناتا به کشورهاى همجوار نیز آغازشد.

(۱۳۶۲ تا ۱۳۶۸ ) تمرکز همگام با توسعه براى توسعه آناتا، ما نیازمند تمرکز بودیم. به این دلیل کارگاه قندریزى از مجموعه گروه صنعتى نجاتى جدا شد و ماشین آلات آبنبات و تافى از کارگاه ائل گلى به محل کارخانه منتقل شدند.

در همین سال خط تولید شکلات نیز خریدارى و نصب شد. در این دوره، گروه صنعتى نجاتى همچنان به تولید انواع بیسکویت، آبنبات و تافى ادامه می داد اما بخاطر جنگ ایران و عراق توسعه چشمگیری انجام نگرفت.

(۱۳۶۸ تا ۱۳۷۹ ) توسعه چشمگیر در این سال همزمان با اتمام جنگ، فرزندانم محمدرضا و محمد جواد نیز که در طول دوران کودکى و تحصیل، در کنار من با مسائل تولید و اداره این مجموعه آشنا شده بودند رسماً به گروه صنعتى نجاتى پیوستند و انقلابى در توسعة آناتا بوقوع پیوست. ما توانستیم در همان سال خطوط تولید کاملاً مکانیزه براى تولید انواع تافى ساده و مغزدار، بیسکویت ساده و کرمدار، ویفر ساده و شکلاتى و انواع آبنبات در بسته‌بندى‌هاى بسیار متنوع را راه‌اندازى کنیم و بلافاصله پس از آن، محصولات خود را به اروپاى شرقى، آسیاى میانه و کشورهاى تازه استقلال یافته صادر کنیم.

از آن مدت تاکنون، هر ساله حداقل یک خط تولید به مجموعه امکانات و حداقل یک محصول به مجموعه محصولات شرکت اضافه می شود. در حال حاضر، ما همچنان به صورت خانوادگى، مجموعه بزرگ آناتا را اداره می کنیم و به افق‌هاى بسیارروشنى چشم دوخته‌ایم.

بیسکویت کرمدار طلایی موزی آناتا / 115 گرمی

ویفرها از کجا آمدند؟ چه مراحلی را طی می‌کنند تا به دست ما برسند؟ و چرا این‌قدر طرف‌دار دارند؟

ویفر نوعی بیسکویت یا نان بسیار نازک، تخت ، معمولا شیرین، ترد و شکننده است. این بیسکویت کاربردهای مختلفی دارد، اما آن چیزی که بیشتر از همه تداعی می‌شود نوع خاصی از فرآورده‌های ویفر است.

یعنی نوعی شیرینی کوچک که از ساندویچ کردن لایه‌های کرم بین صفحات ویفر به دست می‌آید. از ویفر همچنین برای تزئین بستنی استفاده می‌شود. قیف به کار رفته در بستنی قیفی، و نانی که در دو طرف بستنی سنتی (بستنی نونی) مشاهده می‌شود، در حقیقت انواعی از ویفر هستند.

سطح ویفرها معمولا حالتی مشبک دارد، چیزی شبیه به ظاهر وافل. جالب اینجاست که دو کلمه ویفر و وافل از یک ریشه هستند؛ واژه‌ای آلمانی  به معنای نان یا بیسکویتی با طرح کندوی عسل. بنابراین نام ویفر از طرح خاص و کلاسیک قالب آن گرفته شده‌است. اما ویفرها همیشه به این شکل نبوده‌اند.

در میان بیسکویت ها، ویفر از دیرباز یک بیسکویت فانتزی و عرصه‌ای برای هنرنمایی بوده‌است. وسیله‌ای برای انتقال مفاهیم و نشانه‌های خانوادگی و مذهبی. مثلا آن نان نازک، کوچک و گردی که برای بزرگ‌داشت عشای ربانی در کلیسا توزیع می‌شود،

ویفر مقدس (Holy Wafer) نام دارد. روی این نوع از ویفر معمولا نقش صلیب یا عیسای مصلوب به چشم می‌خورد.

مسیحیان شرق اروپا، برای کریسمس ویفرهایی با نقش مادر و پسر درست می‌کنند. ویفرهای مستطیلی شکل و سفیدرنگی که به ویفر کریسمس (Christmas Wafer) معروف است.

در دوران قرون وسطی و اوایل دوره رنسانس، در جشن‌ ها و محافل رسمی، ویفرها جزء لاینفک میز پذیرایی بودند. اما ویفرهایی که از آن یاد می‌کنیم با آنچه امروز به نام ویفر می‌شناسیم کمی تفاوت دارد.

برای پخت ویفر در قرون گذشته وسیله‌ی انبرمانند مخصوصی وجود داشت. این وسیله از دو دسته بلند تشکیل شده بود که به انتهای هر دسته یک صفحه فلزی گرد کوچک متصل بود. این صفحه‌ها در انتها به هم لولا شده بودند و در حقیقت نقش قالب را برای ویفر بازی می‌کردند. خمیر را بین این دو صفحه پهن می‌کردند، دو صفحه را به هم می‌فشردند و به کمک دسته‌ها آن را روی آتش نگه می‌داشتند.

مکان اولیه‌ی پیدایش ویفر دقیقا مشخص نیست. اما اولین نشانه‌های ظهور این بیسکویت ما را به خیابان‌های پاریس در قرن 14 میلادی می‌برد. هلندی‌ها و ایتالیایی‌ها هم انواع مختلفی از قدیمی‌ترین ویفرها را دارند. در ایتالیا آن را پیتسله (Pizzelle  ) می‌نامیدند؛ به معنای گرد و صاف. پیتسله را معمولا با نقش‌های تاریخی و نشان‌های خانوادگی تزئین می‌کردند.